برای شناخت مفهوم امنیت، می توان به ریشه ی لغوی آن یعنی « امن » توجه کرد.
احساس بی خطر بودن، در امان بودن و پناه داشتن، به معنای احساس برخروداری از امنیت است.

کسی که امنیت دارد، در واقع قلبی مطمئن و آرام دارد و به نوعی احساس آرامش و اطمینان می کند.
همچنین فردی که آرام است، میان انرژی های درونی اش یک تعادل و ثبات برقرار است.

منظور از تعادل نیرو های درونی این است که فرد انگیزه، امید، توانایی ها و تلاش های خود را در مسیر های رشد و اهدافش به کار می گیرد؛ بدون اینکه در آن ها افراط یا تفریط داشته باشد.

همچنین، چنین شخصی به جای فرار از سختی ها و مشکلات، با آن ها رو به رو گشته و آن ها را حل و فصل می نماید.

افرادی که با احساس امنیت زندگی می کنند، هم خود در آرامش به سر می برند و هم به دیگران این احساس خوب را انتقال می دهند.

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با روش های رهایی از بیقراری و کسب امنیت آشنا کنیم.

وابستگی زن به خانواده
وابستگی زن به خانواده بعد از ازدواج
0 دیدگاه/مارس 19, 2022
ادامه مطلب
آثار امنیت بر زندگی شما چیست؟
 امنیت و آرامش، عامل موفقیت در کارها
برخورداری از حس امنیت قلب را نیرومند می کند و باعث می شود تا از نیروی اراده و عقلی متمرکز و زیادی برخوردار باشید.

 حفظ کرامت انسانی
فردی که احساس آرامش و امنیت دارد، استقلال فکری خود را حفظ می کند و در تصمیم گیری ها، دچار اضطراب و ترس نمی شود و عزت نفس بالایی خواهد داشت.

 حفظ آرامش روحی و سلامت جسمی خود در برابر خطرات
فرد ایمن، برای سلامت جسمی و روحی خود و خانواده اش تلاش می کند و هر جا که باشد، ایمنی و آسایش را برقرار می کند.

 افزایش سطح آگاهی و دانش فرد
وقتی قلب و روان تان در احساس امنیت و آرامش به سر ببرد، ذهنش هشیار است و بر زندگی اش تمرکز دارد.
در نتیجه، فرد با حوصله و انگیزه کافی، برای کسب آگاهی از محیطش کنجکاو می شود و سعی می کند آگاهی و علمش را بالا ببرد.

 نظم در امور
در صورتی که احساس امنیت و آرامش را تجربه کنید، ذهنی متمرکز بر برنامه ها و امور زندگی تان دارید و با نظم و برنامه پیش خواهید رفت.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-احساس امنیت چه تأثیری بر سلامت روان تان دارد؟

هر چند که سیگموند فروید یکی از چهره های برجسته در حوزه روان شناسی می باشد، ولی رشته روان شناسی نسبت به آن دوره زمانی پیشرفت قابل توجهی داشته است.

روز به روز رابطه روان شناسی با حوزه های علمی مختلف (شامل زیست شناسی، عصب شناسی، جامعه شناسی، انسان شناسی و علم اقتصاد) بیشتر می شود.

در ضمن محدودیت های مربوط به حوزه های فرعی روان شناسی که در گذشته وجود داشته است، در حال حاضر به خودی خود از بین رفته است؛

امروزه این امکان وجود دارد که تیم های میان رشته ای که دارای سطوح تحلیل چندگانه (شامل سطوح اجتماعی، شناختی یا بیولوژیکی) هستند، به منظور رفع یک مشکل مشترک با هم همکاری کنند.

روان شناسی بیولوژیکی
روان شناسی بیولوژیکی عبارت از مطالعه روان شناسی می باشد که بر مبنای رفتار است.

روان شناسی بیولوژیکی بیشتر مبتنی بر روابط مابین فرآیند های روان شناختی و اتفاقات روان شناختی مربوطه می باشد (به بیان دیگر مبتنی بر پدیده ذهنی بدنی می باشد).

این حوزه بیشتر بر روی عملکرد ذهن و سیستم عصبی در فعالیت هایی (همانند تفکر، یاد گرفتن، احساس کردن، درک کردن و مشاهده کردن) متمرکز است که به عنوان مشخصه انسان و حیوان در نظر گرفته می شوند.

روان شناسی رشد
روان شناسی رشد یک شاخه ای از روان شناسی می باشد که با تغییرات موجود در عملکرد شناختی، انگیزشی، روانی – فیزیولوژیکی و اجتماعی مرتبط است که در طول گستره زندگی انسانی صورت می گیرد.

در طول قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم روان شناسی رشدی بیشتر مربوط به روان شناسی کودک بود. با این وجود، در دهه ۱۹۵۰ این حوزه از روان شناسی بیشتر به مطالعه روابط مابین متغیرهای شخصی و رشد کودک متمرکز شد؛

همچنین نظریه های رفتاری بی اف اسکینر (B.F. Skinner) و نظریه های شناختی جین پیگت (Jean Piaget) بر روی رشد و پیشرفت کودک تا دوره نوجوانی متمرکز بودند.

روان شناسی رشدی عبارت از مطالعه علمی در مورد نحوه و دلیل تغییر ماهیت و وجود انسانی در طول دوره های مختلف زندگی می باشد. این حوزه از روان شناسی در گذشته بر روی نوزادان و کودکان متمرکز بود؛

با گسترش یافتن روان شناسی رشد، این حوزه دوره های نوجوانی، رشد بزرگسالی، کهنسالی و کل طول زندگی را هم شامل شده است.

این حوزه تغییرات صورت گرفته در سه حوزه مهم را بررسی می کند که عبارتند از: رشد فیزیکی، رشد شناختی و رشد عواطف اجتماعی.

این سه حوزه شامل طیف گسترده ای از موضوعات می باشند که می توان به مهارت های حرکتی، عملکردهای اجرایی، شناخت اخلاقی، یادگیری زبان، تغییر اجتماعی، رشد شخصیتی، رشد عاطفی، مفهوم خود و تشکیل هویت اشاره کرد.

روان شناسی رشد تاثیرات مربوط به طبیعت و رشد را بر روی فرآیند رشد انسانی و فرآیندهای مربوط به تغییرات صورت گرفته را در طول زمان بررسی می کند.

متخصصان این حوزه تعاملات مابین ویژگی های شخصیتی، رفتار فردی و عوامل محیطی (شامل زمینه اجتماعی و محیط ساخت) را بررسی می کنند.

منبع:مشاور کو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین-روانشناسی و سلامت روان

تعریف
اختلال بی اعتنایی و نافرمانی[1] (ODD) یک اختلالی می باشد که بیشتر در کودکان و نوجوانان مشاهده می شود.

ویژگی های این اختلال عبارت از رفتار منفی، نافرمانی یا بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتار آزمایشی نرمال مشاهده شده در اکثر کودکان و در زمان های مختلف، بدتر می باشد.

اکثر کودکان در دوره های مختلفی با مشکلاتی مواجه می شوند، به خصوص در طول دوره 18 ماه تا سه سال و بعدا در طول دوره نوجوانی.

این دوره های سخت بخشی از فرآیند رشد نرمال مربوط به بدست آوردن احساس قوی تری نسبت به فردیت و جدا شدن از والدین می باشد.

با این وجود، ODD یک نوع رفتار بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتارهای فردی نرمال طولانی تر و شدیدتر می باشد، ولی آنقدر افراطی نمی باشد که شامل تخلف از قواعد اجتماعی یا حقوق دیگران باشد.

راهنمای متخصصان سلامت روانی، راهنمای آماری و تشخیص اختلالات آماری، چهارمین چاپ، تجدید چاپ متنی[2] (DSM – IV – TR)، ODD را به عنوان یکی از اختلالات رفتار مختل کننده دسته بندی کرده است.

تعریف اختلال بی اعتنایی
کودکانی که دارای ODD هستند، در اغلب مواقع نافرمانی می کنند. آنها به راحتی عصبانی می شوند و ممکن است که در اکثر مواقع عصبانی به نظر برسند.

کودکان بسیار جوان دارای این نوع اختلال، نسبت به مواردی که بی ارزش به نظر می رسند، کج خلقی های شدیدی نشان خواهند داد که 30 دقیقه یا بیشتر طول می کشد.

علاوه بر این، کودک دارای ODD در اغلب مواقع جر و بحث هایی را شروع خواهد کرد و به آن ادامه خواهد داد.

پیروز شدن در یک جر و بحث یک مورد مهمی برای کودکان دارای این نوع اختلال محسوب می شود.

منبع:  مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-اختلال بی اعتنایی و نافرمانی

شناخت اقدامات بالینی برای نوجوانان
عبارت بالینی اشاره به کمک ارائه شده برای نوجوانان از طریق متخصصان سلامت روان دارد.

اقدام اشاره به تکنیک های درمانی و برنامه های درمانی دارد که مخصوص ارائه کمک به نوجوانان دارای مشکل می باشد.

زمانی که این دو کلمه در کنار یکدیگر بیایند، اقدام بالینی بیان کننده روش های تخصصی بیشماری خواهد بود که برای کمک به نوجوانانی طراحی شده اند که دارای مشکلاتی می باشند .

به تنهایی نمی توانند آنها را رفع کنند. زمانی که این شرایط صورت می گیرد، افراد بزرگسال مداخله می کنند تا ضروری ترین کمک ها را ارائه کنند که به شکل های متنوعی صورت می گیرد.

دلایل نیاز نوجوانان به اقدامات بالینی
نوجوانانی که در اغلب مواقع دچار ناراحتی هایی می شوند که به صورت خود به خود درمان نمی شود، هر چه که سریع تر به درمان مراجعه کنند، شانس بیشتری را برای بهبود موفق خواهند داشت.

بهترین اقدام درمانی مربوط به نوجوان در هر زمان خاص به مشکلات خاصی که تجربه می کنند، مدت زمانی که این مشکلات وجود داشته است و شدت مشکلات موجود بستگی دارد.

دلایل رایج مربوط به مراجعه نوجوانان به اقدامات بالینی می تواند شامل موارد زیر باشد:

اضطراب
افسردگی
برش در یک جای بدن
مصرف الکل و / یا مواد
تفکرات یا رفتارهای خود کشی
غذا نخوردن یا پرخوری بیش از حد
حمله کردن
رفتار خشن و متجاوزکارانه
عدم داشتن خواب کافی یا مشکلاتی در بیرون آمدن از تخت خواب
از دست دادن علاقمندی به فعالیت های نرمال، به خصوص فعالیت هایی که در حالت معمول لذت بخش می باشند

سکس تراپ کیست و چه کسانی به مشاوره ی جنسی نیاز دارند؟
چگونه می توانیم توجه و تمرکز کودک مان را افزایش دهیم؟
چگونه شادمانی گم شده را به وجودمان دعوت کنیم؟
چگونه آسیب های بعد از طلاق را ترمیم کنیم؟
روانشناسی اعتماد به نفس از دست رفته
اقدامات درمانی قابل دستیابی برای نوجوانان
اقدامات درمانی متنوعی برای کمک به نوجوانان وجود دارد که بر اساس شدت مشکل شامل موارد زیر می باشد:

کتاب های خود راهنمایی
بیمارستان های روان پزشکی
فرد درمانی
گروه درمانی
ارزیابی روان شناختی
برنامه ۱۲ مرحله ای
انواع برنامه های روان درمانی برای نوجوانان
انواع مختلفی از روش های درمانی در دسترس نوجوانان قرار دارند. برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

تمرکزهای بالقوه اقدام بالینی
اقدام بالینی بر روی زمینه های مختلفی می تواند تمرکز کند که شامل موارد زیر می باشند:

درمان شناختی – رفتاری[۱] (CBT):
که بر روی کمک به نوجوانان متمرکز است تا الگوهای تفکر منفی و مضر آنها به الگوهای تفکر مثبتی تبدیل شد.

CBT برای نوجوانان دچار شده به افسردگی و اضطراب بسیار مناسب می باشد.

درمان رفتاری – مناظره ای[۲] (DBT):
که به نوجوانان کمک می کند مسولیت رفتارها و مشکلات خودشان را بر عهده بگیرند. DBT به طور خاص برای نوجوانانی مفید است که دارای اختلال شخصیتی حدی هستند یا افرادی که دارای تفکرات خودکشی یا رفتار خود آسیب زن هستند.

خانواده درمانی:
که به کل اعضای خانواده کمک می کند تا نحوه حمایت از نوجوان را یاد بگیرند و رفتارهای مشکل زای وی را متوقف کنند.

گروه درمانی:
که به نوجوان کمک می کند تا نحوه مقابله را در مجموعه اجتماعی تر یاد بگیرد.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-اقدامات بالینی در سلامت روان